کبری قاسمی
هنگامی که جمهوری اسلامی در سال ۱۳۶۱ نورالدین کیانوری، رهبر حزب توده را وادار به اعتراف تلویزیونی کرد، عرصه بر سیاوش کسرایی تنگ‌تر شد و او ناگزیر در تهران زندگی مخفی در پیش گرفت، تا اینکه سرانجام موفق شد به افغانستان برود. مقصد بعدی مسکو بود.
دوری از ایران اما دوران تازه‌ای در زندگی این شاعر ملی ایران رقم زد: او در کابل با رادیو زحمتکشان همکاری می‌کرد و در مسکو هم که خانه‌نشین شده بود، هرگز امیدش را از دست نداد.
اشعار او در تبعید غنای بیشتری گرفت. «مهره سرخ» دومین حماسه در وزن نیمایی یادگار این دوران است.
با بهزاد کریمی (همکار سیاوش کسرایی در رادیو زحمتکشان)، بی‌بی کسرایی (دختر او) و با حسین علوی (همکار کسرایی در رادیو زحمتکشان) دربارهزندگی و اشعار سیاوش کسرایی و زندگی و روحیات او در کابل و مسکو گفت‌و‌گو کرده‌ایم.
می‌شنوید: