بیژن سمندر شاعر و ترانه‌سرای برجسته شیرازی دوشنبه ۱۷ آبان در سن ۸۱ سالگی در آمریکا درگذشت.
بیژن سمندر- شاعر، ترانه‌سرا و نوازنده تار
او که پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ ایران به آمریکا مهاجرت کرده بود، از سال‌ها پیش به دلیل بیماری پارکینسون به‌مرور به انزوا کشیده شد و این بیماری باعث شد تا او در سال‌های منتهی به کهن‌سالی دیگر قادر به سرودن و ساختن ترانه نباشد. بیژن سمندر، زاده شیراز بود و از او به عنوان بنیان‌گذار شعر شیرازی یاد می‌شود. مجموعه‌های شعر و تفسیر با عنوان‌های شعر شیراز و شعر شهر از مهم‌ترین آثار او با گویش شیرازی به‌شمار می‌روند که هر دو اثری تحقیقی و کاوشگرانه در فرهنگ عامیانهٔ مردم شیراز‌ند. شعر معروف “شیرازو میگن نازه واسِی ،آفتُو جِنگش” از سروده های بیژن سمندر در وصف شیراز است .او همچنین صاحب آثاری چون پَرَندوش (مجموعه شعر)، میکس شعر (مجموعه شعر فارسی و انگلیسی)، سمندر (مجموعه شعر)، شعرک‌های ژاپنی (ترجمه) با مقدمه‌ای پیرامون تاریخ و ادبیات ژاپن و ترانک (مجموعهٔ ۱۱۰ ترانه) است که اغلب در آمریکا به‌چاپ رسیده‌اند.
او در ایران سردبیری رادیو ایران (کمیتهٔ نمایشات و کمیته جوانان) و همچنین سردبیری ماهنامهٔ هنر و مردم (نشریهٔ تحقیقی و علمی وزارت فرهنگ و هنر) را برعهده داشت.
اشعار او پیش و پس از انقلاب توسط بسیاری از خوانندگان معروف اجرا شدند و آهنگسازانی چون ناصر چشم‌آذر، انوشیروان روحانی، صادق نجوکی، حسن شماعی‌زاده، آندرانیک و عطاالله خرم این اشعار را با صدای هنرمندانی چون هایده، حمیرا، ابی، ستار، ویگن، سیاوش قمیشی، معین، ایرج و محمدرضا شجریان به گوش فارسی‌زبانان رساندند. از شناخته‌شده‌ترین این ترانه‌ها می‌توان به «جعبه جواهر»، «مداد رنگی»(ابی) و «گل سنگم»(هایده) اشاره کرد. او نقش چشمگیری در شکل‌گیری آنچه اکنون به عنوان ترانه فارسی و موسیقی پاپ ایرانی دهه ۶۰ و ۷۰ شناخته می‌شود ایفا کرده است.
به گزارش راک نیوز از مرکز استان فارس احمد تنوری، یکی از اعضای شورای شهر شیراز در صفحه شخصی خود در پیامی فقدان او را به علاقه مندان او، اهالی شیراز در داخل و خارج از کشور، و همچنین اهالی فرهنگ و هنر تسلیت گفت و نوشت:
«او نقش بی بدیلی در حفظ واژه های کهن لهجه ی شیرازی در قالب اشعار و ترانه های محلی داشت. بی شک نام این هنرمند گرامی به عنوان یکی از حافظان فرهنگ عامه و ادبیات محلی شیراز کهن، در تاریخ ادبیات و هنر ایران‌زمین پارسی و شیراز، ماندگار خواهد بود».
مثنوی: کاشکی دلت یی شبی پرپر کنه/ سرنزده یاد سمندر کنه با لهجه شیرازی از سروده‌های بیژن سمندر