
«خست» از دیرباز یکی از مضامین مورد علاقه نویسندگان و نمایشنامهنویسان بوده است. «سرگذشت مرد خسیس» نوشته میرزا فتحعلی آخوندزاده که در سال ۱۲۹۱ منتشر شد، برای نخستین بار شخصیت یک مرد خسیس را وارد ادبیات ما کرد.
«حاجی زینب» نوشته نیما چنین شخصیتی است. او که چشم به یارانه احمدینژاد دوخته، در فلاکت روزگار میگذراند: یک داستان «شخصیتمحور» که از شناخت ژرف نویسندهاش از واقعیتهای اجتماعی در یک دوره از تاریخ معاصر ما نشان دارد؛ دوران احمدینژادیسم و سیاستهای عوامفریبانهاش.
نیما در سال ۱۳۶۴ متولد شده و مهندس برق است و در اصفهان زندگی می کند. او درباره داستان کوتاه «حاجی زینب» میگوید: «این داستان رو چهار سال پیش نوشتم. زمانی که سیاست های عوامفریبانه بیشتر از هر زمانی در جریان بود. خونوادهیی رو میشناسم که برای همین یارانه ناچیز نامهیی نوشته بودن و یه پولی گرفته بودن و راضی بودن، اما پدر و دو پسرش شغلشون رو به دلیل تعطیل شدن کارخونه از دست داده بودن. مدافع احمدینژاد بودن و رئیس کارخونه رو مقصر بیکاریشون میدونستن؛ مردمی که آروم میمردن بدون اینکه خودشون بفهمن. گرچه الان هم وضع تفاوت محسوسی نکرده.»
داستان «حاجی زینب» با صدای نیما را میتوانید بشنوید: