فیروز زنوزی جلالی، نویسنده ایرانی و افسر پیشین نیروی دریایی که داستان‌هایی در حال و هوای جنگ ایران و عراق نوشته درگذشت.
فیروز زنوزی جلالی، نویسنده ایرانی و افسر پیشین نیروی دریایی
خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) گزارش داده است که زنونی جلالی که از زمستان ۹۴ به این سو به سرطان ریه مبتلا بود و بارها دوره‌های شیمی‌درمانی و رادیوتراپی را از سر گذرانده بود، ۵ اردیبهشت چشم بر جهان ما فروبست.
زنوزی جلالی در سال ۱۳۲۹ در خرم‌آباد متولد شد. او که افسر بازنشسته نیروی دریایی بود، اولین داستان‌هایش را در سال‌های پیش از انقلاب در مجلات «فردوسی» و «کاریکاتور» منتشر کرد.
نخستین مجموعه داستان او در سال ۱۳۶۷ با عنوان «سال‌های سرد» منتشر شد. پس از آن چند مجموعه دیگر به چاپ رساند: «خاک و حاکستر» (۱۳۶۹)، «روزی که خورشید سوخت» (۱۳۷۰)، «مردی با کفش‌های قهوه‌ای» (۱۳۷۳)، «اسکاد روی ساز ۵۴۳» (۱۳۷۶)، «سیاه بمبک» (۱۳۷۷) و «حضور» (۱۳۸۱).
اغلب آثار زنوزی جلالی متکی به تجربیات شرکت او در جنگ ایران و عراق به عنوان افسر نیروی دریایی است و به همین جهت داستان‌های جنگ او سندی هم از سال‌های جنگ ایران و عراق از دریچه چشم گروهی از افسران ارتش است.
زنوزی جلالی داستان‌هایی هم درباره شوربختی مردم فقیر یا وسواس‌ها و هراس‌های کارمندان دارد.
گزیده‌ای از داستان‌های او جزو مجموعه «گزیده ادبیات معاصر» (۱۳۷۸) منتشر شده است.
زنوزی جلالی به خاطر مجموعه «مردی با کفش‌های قهوه‌ای» برنده جایزه بیست سال ادبیات داستانی شد. در سال ۱۳۸۷ جایزه ادبی جلال آل‌احمد را برای رمان «قاعده بازی» دریافت کرد و جایزه قلم زرین را هم به دست آورده است.
زنوزی دستی هم در فیلمنامه‌نویسی (آینه و مرداب) و نقد ادبی داشت. رمان «مخلوق» او (۱۳۷۹) تصویری‌ست از آفرینش بنا بر روایت‌های تاریخی و اسطوره‌ای با نثری کهن‌گرایانه و فخیم.
او که جایزه بنیاد شهید را به عنوان نویسنده برگزیده داستان‌های کوتاه جنگ برده، به نمایشنامه‌نویسی هم اشتغال داشت.
«برج ۱۱۰» آخرین رمانی‌ست که از این نویسنده ایرانی منتشر شده.